Journalist en satiricus Martin Sonneborn, gekozen in het EU-parlement, is alom bekend geworden door zijn scherpe satirische toespraken in het Parlement en posts op Twitter. Toch hoeft hij op satirisch gebied niet eens zijn best te doen, want het personeel van de EU voorziet hem van genoeg echte satire om alle artistieke satire te overtreffen. Met name de Duitse EU-commissievoorzitter Ursula von der Leyen voorziet hem herhaaldelijk van valse aanknopingspunten die aan de ene kant volstrekt ongeloofwaardig zijn; aan de andere kant blijft het lachen echter in de keel hangen omdat haar acties de belastingbetaler onvoorstelbare bedragen kosten – bijvoorbeeld haar intieme deal met de farmaceutische gigant Pfizer voor de levering van miljarden Corona-“vaccinatie”-doses. (hl)
Door Martin Sonneborn
Goede dag bij de machines,
een tussentijds resultaat van de heronderhandelingen tussen de EU-Commissie en de Amerikaanse farmaceutische reus Pfizer is zojuist uitgelekt – maar niet naar ons of jullie daarbuiten, maar naar journalisten van de Britse Financial Times en het persbureau Reuters.
Als hun berichten waar zijn, dan stelt de Commissie voor de betalingsverplichting van 10 MILJOEN EURO aan Pfizer te vervangen door een betalingsverplichting van 10 MILJOEN EURO aan Pfizer.
Een interessant spelletje.
En terwijl we ons nog steeds afvragen waarom we deze knaller niet ook in de Duitse pers kunnen vinden, laten we even de ontstaansgeschiedenis & inhoud van de EU-vaccin verdragen samenvatten.
In mei 2021 had de Commissie de grootste deal in de farmaceutische geschiedenis gesloten. Na twee initiële overeenkomsten (van november 2020 en februari 2021) met Pfizer/Biontech om (in totaal) 600 miljoen doses te kopen, plaatste zij een nabestelling voor nog eens 900 miljoen doses – met een optie voor nog eens 900 miljoen, die (gelukkig) nooit werd geactiveerd.
Het was verreweg het grootste van alle EU-vaccincontracten – en met een (vermoedelijk) volume van 35 MILJOEN EURO ook het grootste inkoopcontract dat ooit door de Commissie met één enkele marktspeler is gesloten. Dit alleen al is reden genoeg voor een nadere beschouwing.
Met dit derde Pfizer-contract steeg niet alleen het aankoopvolume met 25%*, maar ook de prijs: van 15,50 euro naar 19,50 euro per dosis. Een historisch uniek megadeal waarbij de eenheidsprijzen ook stijgen met toenemende afnamehoeveelheden? Voor de eenvoud dopen we dit slimme mechanisme het “Leyen-effect”. En als de gelegenheid zich voordoet, zullen we het voor nader onderzoek voorleggen aan een complete beginneling in bedrijfskunde – samen met het schaaleffect, het kerstmaneffect en het kwantumkortingseffect, lol.
Bovendien gaf de Commissie Pfizer, die de markt al had gedomineerd, een quasi-monopolie op de EU-vaccinmarkt – een openlijke schending van het EU-mededingingsrecht, dat anders streng wordt bewaakt. Last but not least, werden aansprakelijkheid van de fabrikant en (latere) contractaanpassingen en uitstapclausules grotendeels uitgesloten.
Hoest.
Wij beschouwen dit ding in zijn geheel als het belabberdste contract ooit onderhandeld (of gesloten) door professionals van de Commissie – immers, EU ambtenaren zijn niet alleen gevuld met verfijnde elite school kennis, maar ook zorgvuldig getraind in cursussen als “Negotiating Skills for Dummies” of “Top Deal’s – so geht’s | TÜV NORD” om hun belangrijkste taak uit te voeren, het correct bespelen van hun verzamelde onderhandelingsmassa: 450 miljoen jongens zoals u, (de grootste markt ter wereld). Wij kennen leerlingen met speciale behoeften (3e klas) die tegen deze achtergrond veel betere contractvoorwaarden zouden hebben opgesteld dan die in dit derde Pfizer-contract.
Tussen haakjes, het kwam tot stand nadat mevrouw vonderLeyen maandenlang rechtstreeks telefonisch en via korte berichten contact had gehad met Albert Bourla, de CEO van een wereldberoemde producent van seksverhogende middelen, die volgens zijn eigen bedrijfsgeschiedenis op zijn best als dubieus, zo niet regelrecht CRIMINAL moet worden aangemerkt. Geen enkel ander farmaceutisch bedrijf ter wereld is zo vaak door autoriteiten en rechtbanken berispt voor zijn bedrijfspraktijken als Pfizer, gemiddeld vier keer per jaar. In 22 jaar heeft het bedrijf 90 sancties gedocumenteerd, waarvan sommige werden voorafgegaan door ernstige juridische overtredingen. (En dat zijn alleen degene die ontdekt zijn.)
VonderLeyen lijkt met succes de officiële EU-contractbesprekingen met de farmaceutische industrie, die volgens een vast protocol moesten worden gevoerd door gemandateerde onderhandelaars en deskundigen van de Commissie, te hebben ondermijnd en de onderhandelingen voor dit derde, grootste, duurste, meest concurrentieverstorende en meest knoeiende Pfizer-contract op cruciale onderdelen te hebben gekaapt – waarbij zij haar autoriteit als Commissievoorzitter te buiten ging en de voor EU-ambtenaren bindende procedureregels schond.
Dit zou in ieder geval verklaren waarom de Commissie – in tegenstelling tot alle andere – de Europese Rekenkamer geen interne bureaucratische bijproducten voor dit ene contract kon verstrekken, geen onderhandelingsnotities, geen voorcontracten, geen met de hand gekrabbelde galgenmannetjes met nummers erop, niets.
Al twee jaar lang weigeren de Commissie en vonderLeyen, die hun streven naar transparantie steeds met oorverdovend smakeloze verbale cascades hebben gesimuleerd, de gesloten CONTRACTS openbaar te maken – zelfs het Parlement en de onderzoekscommissie krijgen niets te zien dan door zwarting onherkenbaar gemaakte kopieën.
Even categorisch weigeren zij de tekstberichten tussen vonderLeyen en Bourla, die het contract hebben voorbereid, vrij te geven – en weerstaan daarmee niet alleen het (legitieme) verzoek om informatie van journalisten en Europarlementariërs, maar ook de verzoeken van de Europese Ombudsman Emily O’Reilly en zelfs het (nogal) aandringende verzoek van de Europese Rekenkamer.
We beginnen dit echt belachelijk te vinden. Hoe begrijpelijk al het gefluister over deals, winsten en geheimen ook was (voor sommigen) in de vreemde tijden van de pandemie, het is nu onhoudbaar. Meer dan twee jaar na de contracten in kwestie begint het voortduren van deze institutionele ondoorzichtigheid te lijken op een daad van kwaadwillige politieke obstructie, een “obstructie” volgens de Europese Ombudsman Emily O’Reilly, die het hoogst “verbijsterend” vindt dat vonderLeyen nog steeds weigert om zelfs maar in te gaan op de talloze klachten en rechtszaken (ook van de New York Times).
(Overigens beginnen we te denken dat deze dame de volgende keer Commissievoorzitter moet worden. O’Reilly, niet vonderLeyen)
Deze (hardnekkige) verzwijging is democratische toestanden onwaardig – en ze is ook volstrekt overbodig, want elk “beschermwaardig geheim” van toen is vandaag openlijk te zien in de jaarverslagen, verkoopstrategieën en prijslijsten van de firma Pfizer.
Dus, als het inderdaad iemands bedoeling was om “transparantie”, “democratie”, “nabijheid tot de burgers” en “vertrouwen” in de “politiek” te versterken (u leest: fragmenten uit de inaugurele rede van uw hoogste uitvoerende ambtenaar), dan kunnen we alleen maar naar de Commissievoorzitter roepen: GOED DAN, LATEN WE GAAN. Niemand houdt u tegen.
En terwijl het strafrechtelijk onderzoek naar de oorspronkelijke contracten door het Europees Openbaar Ministerie EPPO, bekend sinds oktober vorig jaar, nog in volle gang is, heeft de Commissie het weer gedaan.
Zij is nieuwe onderhandelingen aangegaan met Pfizer – uiteraard niet zonder het vaste voornemen om elk van haar vorige overtredingen in slow motion te herhalen: Opnieuw worden achter gesloten deuren in geheime onderhandelingen, achter gesloten deuren en buiten haar (eigen) verantwoordingsplicht om, beslissingen genomen over het gebruik van EU-middelen voor de aankoop in de hele EU van producten van één enkele Amerikaanse fabrikant. Een systeem dat zich verschanst achter het institutionele kreupelhout kon zijn beruchte onvermogen om zichzelf te corrigeren niet duidelijker tonen.
De (toegankelijke) informatie is (dus weer) schaars en niet vrij van onduidelijkheden. Toch durven we de huidige gebeurtenissen als volgt te duiden.
Het gaat om de “aanpassing” van het gigantische (derde) vonderLeyen-Pfizer contract, waarmee de Commissie zich bindend had verbonden tot de afname van 900 miljoen doses tegen eind 2023. Ongeveer 400 miljoen van deze eenheden zijn reeds geleverd, de overige 500 miljoen moeten nog dit jaar door de EU leden worden aangekocht.
Onnodig te zeggen dat de vraag naar vaccins vrijwel tot stilstand is gekomen, terwijl de voorraden vaccins uit hun voegen barsten en alle vervaldata die eerder per druk (zelfs in braille) werden aangekondigd – de een na de ander – nu, verrassend genoeg, daadwerkelijk zijn uitgekomen.
Al meer dan een jaar proberen de lidstaten (al gekneveld door meerdere lasten) zich op de een of andere manier onder hun verdragslot uit te wurmen. In de hoop op goede wil van de fabrikanten vragen sommigen om een prijsverlaging in het beste officiële Deens, terwijl anderen denken dat een verwijzing naar overvolle magazijnen (“Geen plaats!”, “Magazijn vol!!”, “Gesloten wegens overbezetting!”) hen op de een of andere manier kan helpen (Slovenië). Slowakije en Letland zijn bereid om in plaats van het vaccin een enorme stapel andere goodies uit het (bonte) assortiment van Pfizer te slikken, laat staan wat er tegen hoofdpijn en potentieproblemen kan worden gebruikt. En terwijl Spanje zich al heeft neergelegd bij het vernietigen van overtollige voorraden, zodat ze de ellende tenminste niet meer dagelijks hoeven te zien, hadden ze in Griekenland het uiterst anarchistische idee om de door de farmaceutische industrie verstuurde pakketten gewoon te downgraden en terug te sturen naar Amazon: “past helemaal niet, stuur de volgende keer de juiste maat, doei!”
Natuurlijk was dit alles tevergeefs, het verkoopcontract laat geen ontsnapping voor de staten. 500 miljoen doses moeten zo snel mogelijk worden ingenomen, Pfizer houdt vast aan het contract, dreigt met een rechtszaak en aanvaardt zelfs meteorietinslag en het uitbreken van een oorlog niet als uitzonderlijke omstandigheden om het contract te wijzigen. Polen heeft het geprobeerd, tevergeefs.
———-
Bron:
https://twitter.com/MartinSonneborn/status/1654887313342709761
———-
Notes:
* Het aankoopvolume steeg met nog eens 900 miljoen vergeleken met de vorige 600 miljoen
niet met 25%, maar met 150% volgens mijn berekening.
Julian Reichelt’s Pleiteticker bericht hierover:
“De EU heeft in mei 2021 in totaal 900 miljoen vaccindoses besteld. Bij gebrek aan vraag is tot nu toe echter “slechts de helft of meer” geleverd, meldde Reuters eind januari. .. Tussen de EU en Pfizer wordt momenteel onderhandeld over een nieuwe overeenkomst voor 450 tot 500 miljoen doses. Volgens de Financial Times stelt Pfizer voor om niet een bepaalde hoeveelheid te leveren – maar om 10 euro per dosis te vragen en tot 2026 70 miljoen doses per jaar te verkopen tegen een nader te bepalen prijs. De oorspronkelijke prijs was 19,50 euro per dosis. De jaarlijkse 70 miljoen vaccindoses zullen tegen 2026 280 miljoen worden. Als we uitgaan van de totale uitstaande levering van 450 tot 500 miljoen doses volgens het contract van mei 2021, bedraagt het aantal vaccindoses dat niet zal worden geleverd 170 tot 220 miljoen – die moeten worden gecompenseerd met tien euro per dosis. Dat zou neerkomen op 1,7 tot 2,2 miljard euro voor niets.”
https://pleiteticker.de/2-milliarden-euro-storno-an-pfizer-der-folgenschwere-eu-deal-mit-ueberfluessigen-impfdosen/
Martin Sonneborn sloot een verklaring in het EU-parlement over het werk van Ursula von der Leyen af met de opmerking:
“We moeten Europa niet aan de Leyen overlaten.”
https://www.youtube.com/watch?v=n5W8DBCCRc0
Hier valt niets aan toe te voegen.
Nog een interessante echte satire:
[https://wwwyoutubecom/watch?v=zkiHxkrIcVU